Türkiye, UNESCO Kültürel Miras Listesi’nde 2’nci sıraya yükseldi

18.UNESCO Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Hükümetlerarası Komite Toplantısı’nın son oturumunda Türkiye’nin yaşayan mirasları Mey/Balaban Zanaatkarlığı ve İcrası, İftar ve İftar ile İlgili Sosyo-Kültürel Gelenekler, Sedef Kakma Sanatı ile Tezhip Sanatı listeye eklendi. Türkiye böylece, UNESCO Somut Olmayan Kültürel Miras Listesi’ne en çok unsur kaydettiren 2’nci ülke oldu

UNESCO listelerine 4 kültürel miras daha eklendi ve Türkiye sıralamada 2’nciliğe yerleşti. Botsvana’nın Kasane şehrinde gerçekleştirilen 18. UNESCO Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Hükümetlerarası Komite Toplantısı’nın son oturumunda Türkiye’nin 4 kültürel mirasının daha koruma altına alındığı açıklandı.

Türkiye’nin yaşayan mirasları Mey/Balaban Zanaatkarlığı ve İcrası, İftar ve İftar ile İlgili Sosyo-Kültürel Gelenekler, Sedef Kakma Sanatı ile Tezhip Sanatı’nın listeye alınmasıyla Türkiye aynı zamanda, UNESCO Somut Olmayan Kültürel Miras Listelerinde 30’a ulaşan kültürel değeriyle, en çok unsur kaydettiren 2’nci ülke oldu.

Zeytin yetiştiriciliği Kültürel Miras listesinde

Bir önceki gün gerçekleştirilen toplantıda zeytin yetiştiriciliği, söz konusu listeye alınmıştı. Böylece Türkiye, UNESCO Somut Olmayan Kültürel Miras Listelerine en çok unsur kaydettiren ülkeler sıralamasında bir basamak yükselerek 2’nci sıraya yerleşti. Listenin ilk sırasında 43 kültürel unsurla Çin yer alıyor.

Türkiye’nin Somut Olmayan Kültürel Miras Listelerine kayıtlı 30 unsuru:

1. Meddahlık Geleneği (2008)
2. Mevlevi Sema Törenleri (2008)
3. Âşıklık Geleneği (2009)
4. Karagöz (2009)
5. Nevruz (Azerbaycan, Hindistan, İran, Kırgızistan, Özbekistan ve Pakistan ile ortak dosya (2009) (2016 yılında dosya Afganistan, Azerbaycan, Hindistan, Irak, İran, Kazakistan, Kırgızistan, Özbekistan, Pakistan, Tacikistan ve Türkmenistan katılımı ile genişletilmiştir)
6. Geleneksel Sohbet Toplantıları (Yaren, Barana, Sıra Geceleri ve diğer, 2010)
7. Alevi-Bektaşi Ritüeli Semah (2010)
8. Kırkpınar Yağlı Güreş Festivali (2010)
9. Geleneksel Tören Keşkeği (2011)
10. Mesir Macunu Festivali (2012)
11. Türk Kahvesi ve Geleneği (2013)
12. Ebru: Türk Kâğıt Süsleme Sanatı (2014)
13. İnce Ekmek Yapımı ve Paylaşımı Geleneği: Lavaş, Katrıma, Jupka, Yufka (Azerbaycan, İran, Kazakistan, Kırgızistan ve Türkiye ile ortak dosya) (2016)
14. Geleneksel Çini Sanatı (2016)
15. Bahar Bayramı Hıdırellez (Makedonya ile ortak dosya) (2017)
16. Dede Korkut-Korkut Ata Mirası: Kültürü, Efsaneleri ve Müziği (Azerbaycan ve Kazakistan ile Ortak Dosya, 2018)
17. Geleneksel Türk Okçuluğu (2019)
18. Minyatür Sanatı (Azerbaycan, İran ve Özbekistan ile Ortak Dosya) (2020)
19. Geleneksel zekâ ve strateji oyunu: Togyzqumalaq, Toguz Korgool, Mangala / Göçürme (Kazakistan ve Kırgızistan ile Ortak Dosya) (2020)
20. Hüsn-i Hat, Türkiye’de İslam Sanatında Geleneksel Güzel Yazı (2021)
21. Çay Kültürü: Kimlik, Misafirperverlik ve Toplumsal Etkileşim Sembolü (Azerbaycan ile ortak dosya, 2022)
22. İpek Böcekçiliği ve Dokuma için İpeğin Geleneksel Üretimi (Afganistan, Azerbaycan, İran, Tacikistan, Türkmenistan ve Özbekistan ile ortak dosya, 2022)
23. Nasreddin Hoca/Molla Nesreddin/Molla Ependi/Apendi/Afendi Kozhanasyr Fıkra Anlatma Geleneği (Azerbaycan, Kazakistan, Kırgızistan, Tacikistan, Türkmenistan, Özbekistan ile ortak dosya, 2022)
24. Islık Dili (2017)
25. Geleneksel Ahlat Taş İşçiliği (2022)
26. Zeytin Yetiştiriciliği ile İlgili Geleneksel Bilgi, Yöntemler ve Uygulamalar (2023)
27. Mey/Balaban Zanaatkarlığı ve İcrası (2023)
28. İftar ve İftar ile İlgili Sosyo-Kültürel Gelenekler (2023)
29. Sedef Kakma Sanatı (2023)
30. Tezhip Sanatı (2023)

Somut Olmayan Kültürel Miras nedir?

Somut Olmayan Kültürel Miras (SOKÜM) UNESCO tarafından; toplulukların, grupların ve kimi durumlarda bireylerin, kültürel miraslarının bir parçası olarak tanımladıkları uygulamalar, temsiller, anlatımlar, bilgiler, beceriler ve bunlara ilişkin araçlar, gereçler ve kültürel mekânlar biçiminde tanımlanmaktadır. Kuşaktan kuşağa aktarılan bu miras, toplulukların ve grupların çevreleriyle, doğayla ve tarihleriyle etkileşimlerine bağlı olarak, sürekli biçimde yeniden yaratılır ve bu onlara kimlik ve devamlılık duygusu verir; böylece kültürel çeşitliliğe ve insan yaratıcılığına duyulan saygıya katkıda bulunur.